فریب

به لحظه هایی بی فروغ

دست به دست هم

خنجر به قلب زمان میزنند

که نطفه ای از فریب

و با دستانی غریب

شبی را به حجله ی رسوایی

آذینی از گناه ببندند

و بوسه های کپک زده

قارچ های رسوایی را

فرزندان خویش متولد کنند

از زمین آلوده

که نوری در آن نبوده

ومن کوله باری راکه بسته ام

در قدمهای سنگینم

بر دوش خواهم کشید

تا سرزمین نوری که مرا میخواند...

سعید مطوری/مهرگان