میخام پاشم

یاودود 

مرگ ,میل من بیچاره نمی بود نخست  
مرده شور عاشقی امد و این دل را شست
شعر عاشقانه کافور تنم بود و نبود  
بوی نعش شعرهایم نه کسی دیدو نجست ,.,.,.,,..,,..,. 
واژه های خسته ام اشهد خود را خاندند   پایه یک ها زیر تابوت به سرعت راندند  
گور کن قالب شعری چو دوبیتی میکند 
بستگان متضادم سره قبرم ماندند  
 ,.,.,.,,..,,..,. 
منتقد همچو سگی پاچه ی شعرم بگرفت 
 ازنجس بودن اوشعر و شعارم به شگفت
غسل شعر ناقصم باز به تکرار رسید 
عشق اخر گره ی بند کفن را زده سفت 
 ,.,.,.,,..,,..,. 
وقت تلقین سره من در کفنی بود که بود 
گوش من باز بدهکار نمیبود. چه سود ؟ 
تا صدای مرحمی خورد به گوشم و شدم 
زنده چون شعله ی اتش که رهاگشت زه دود 

علی برهانی(ودود)