به یاد می آورم هنوز

می آید صدای خندهایش هرشب

در عشق بازی تن خواب دیده ی من

در بستر کابوس رفتنش

اینبار دیگر

نمی توانم از هراس صدای خنده هایش

کابوسی را

مهمان اغوش چشمان خوابم کنم

کاش می دانست چقدر

بیزارم از خندهایش

یادم هست هنوز

وقت رفتن را

من حسرت اشک هایی را می خورم هنوز

که غرق خنده های تمسخرش بود

یاد دارم هنوز

رفتنش را

با شیطنت ریز لبهایش

و چشمان خیره ی دندان هایش

به یاد می اورم هنوز ......