ورق بازی

سقوط نگاه آخر
دست ها را جمع کرد
حکم بر بریدن
خشم بر حاکم
افکار فرش را پاره کرد
ریشه را خشکاند
تک را انداخت
تکیه را برداشت
فرو ریختن اشکال
فرود آمدن جریمه 
پاسوز شدن ورق های بی رمق
و باز هم جمع شدن اجباری
و باز هم تنهایی دل من
رسوایی شعرم را به رخ می‌کشد
چه تاوان سنگینی
ارابه های ذهنم را 
به هفت، خبیث قفل میکند
حراج رفتن نگاه
دق کردن واژگان پرهیاهو
باز هم سیلی آخر را 
مچاله میکند
فرار سرباز
از ترس حکم
بازی از نو میشود
هجوم ملخ های سر در گریبان 
دست ها سرد سرد
رو شدن برگ ها
نگاه آخر را جمع می‌کند
و من میمانم 
با دستی پر از افسوس