هجرت خورشید

افلاک همه جامه ی مشکین به شب آرد
در هجرت خورشید،به جز رنج دگر نیست
مجنون فداکار تو از ریشه در آید
خشکد درختی که از او هیچ ثمر نیست
پروانه رود شمع ولی خون بگرید
سرمای فراقت،بر این اشک نظر نیست
بعد از تو شکست آینه ی دائم عشقم
از نور نگاهت،دگر هیچ خبر نیست
کشتی دلم غرق خطر گشت نگارا
سکّان بگیرش که دگر عشق ضرر نیست
در طرّه ی مشکین تو جمع اند جمالات
از زلف پریشان و خرابان خبر نیست
راقم،سخن عشق تو بر دل چو نشیند
جای گله از حیرت و مستی بشر نیست