نقشی آشنا

ععنقشی آشنا

شاخه ای خشکیده بین بادها
هم رگ و هم ریشه شمشادها
گاه از سرما و گاهی از خزان
شکوه ها می کرد از بیدادها
می خزید از باغ تا بیغوله ای
میگسست از ریشه و بنیادها
شوکران سوز را سر میکشید
می خلید از شیون و فریادها
باز هم یاد آور این نکته بود
عاقبت ویران شود ایجادها
بیستونی ماند و نقشی آشنا
قصه ی شیرینی از فرهادها
رفته ای از یاد معصومی ولی
ما هم آخر می رویم از یادها