به هوای رسیدنت

تاراج توتیای غریب ترانه را
انگاره ی  تناسخ  هر عاشقانه را 
مستانه ی تطاول یاقوت احمرت
در صبرهای شرابوش بینشانه را
اقلیمزار قامت خورشید میرسی
هر سایه ی سیاهدم بیزبانه را
این آسمان ابلق دوار تا به کی
آغاز کن مغازله ی رقصخانه را
پرواز میکنم به هوای رسیدنت
بارانسرای قفسزده ی بیبهانه را
پنهان نمیکند رشن چشمهای تو
نیلانه ی تموج غم  هفتگانه را
تا در  فراغ لحن پریشان آتشی
خاکسترم  جنون غمی جاودانه را
آغوش آشنای تو تعبیر میشود
تکرار کن  فلسفه ی محرمانه را
در آبشار تکلم تقدیر میتنم
مجهول تلخناک حزین  زمانه را..