سر درگم

درود استاد عزیز
حکیمانه و زیبا بود

درودتان استادگرانقدرم

خوشه ای چیدم از خرمن طلایی اندیشه هایتان

سربلند بمانید

درود بر آصف بزرگوار
بسیار زیبا و دلنشینذاست.
اندک ویرایشی این اثر زیبا را یک شاهکار ادبی می کند.
مانا باشید

درود جناب آصف شاعر بزرگوار

درودها جناب آصف

بسیار زیبا و تاثیر گذار سروده اید . دستمریزاد

خرمنگهِ وجود من از شعله های جنگ
میسوزد و کشانده شرر را به آب وگل

عرض ادب و احترام به محضر سپید موی و استاد بزرگوار جناب پور آصف ارجمند
خوش مجالی دست داد تا بار دیگر نفس آغشته ی عطر کلامتان کنیم و دیده منور به روشنای قلمتان.
این کمترین یکی از علاقمندان و تماشاگران صحنه ی تقابل عقل و دل بوده و هست. چه در موضوعات فلسفی و چه ادبی. و این تقابل هرچه بی پرده تر، زیباتر.
و عارض است که گرچه شاعر عزیز در این میانه به نوعی نظاره گر اند و بلاتکلیف اما ایکاش کمی فاصله را بازتر میکردند و مواضع را روشن تر تا این تضاد و این تقابل برجسته تر و نمایان تر می نمود.
خواندم تا بیت سوم. مصراع اول، طبق معمول و منطق، ملاحظه کاری عقل را که دیدم، انتظار میرفت تا در مقابل آتشی به پا کند دل و اوج بگیرد این تقابل...! و یا در مقابل "منطق عقل"، "وسوسه ی دل" شکل بگیرد.
"گاهی خام نصایح عقل و گاهی اسیر وسوسه ی دل" اما خیلی ساده و بدون هیجان اتفاق افتاد. در واقع هیچ اتفاقی نیفتاد! دل بی توجه به موضوع، از کناری عبور کرد و راه معمول خود را رفت.
آتشی که البته در این میانه بپا گشته اما مسبب و مقصر شناخته شده ای ندارد! آتشی است که فقط معرکه را تزئین نموده. می سوزاند اما بدون مسبب!
آتشی که دل میتوانست برپا کند و عقل در تلاش برای فرو نشاندن آن.
و الحق که در این عرصه، بلاتکلیفی شاعر تصویر فوق العاده بکر و زیباییست که در میان هجوم هشدار عقل و خواهش دل خلق شده است.
اگر خطی چند نوشتم باور که تاثیر کلام زیبای شما بود و یقین که به وجد آمدم از خواندن غزل زیبایتان تا نوشتم.
امید تا اگر این کمترین، گسیخته جمله ای یا ناپخته کلامی قلمی کرده است، به بزرگواری و کرامتتان عفو بفرمایید.
ارادتمند شما هداوند.

استاد عوض پور بسیار زیبا درود خداوند بر شما از این همه زیبائی لذت بردم درودبر قلم شما

احسنت استاد ،زیبا ،زیبا،زیبا

درودتان جناب آصف عزیز
بسیار زیبااااا
قلمتان جاری

درود استاد
خیلی قشنگ و دلنشین بود

سلام ودرود برشما شاعر واستاد بزرگوار جناب آصف
درودخدا برشما بسیار عالی می سرایید
خدانوم ولذت بردم الهی درخت دانشتون پربار ان شاءالله
درپناه خدای مهربان باشید باخانواده آمین

سلام و درود استادبزرگوار
بسیار زیبا و دلنشین
پاینده باشید
در پناه خدا

سلام و دروداستاد بزرگوار

بسیار زیباست

دستمریزاد

درود ها استاد
زیبا سروده اید

درود استاد بزرگوار
بسیار زیبا و لذت بخش

گاهی به ناله های دلم گوش می کنم
گاهی به سیم قوّۀ ادراک متصل

بسیار زیبا... درود جناب پورآصف گرامی

با سلام اولین شعری بود که از شما بزرگوار خواندم بسیار زیبا و دلنشین بود. شاعر بمانید

سلام و درود استاد ارجمند جناب آصف دوست عزیزم
احسنت بسیار عالی و شیوا لذت بردم
پیروز و سرافراز باشید
قلمتان سبز

عرضِ ارادت حضرتِ استاد

جنگازدوجبهه شعله کشیده درین میان
یا رب مباد آن که شود آصفت خجل

دروداستاد
بسیارزیبابود

استاد پور آصف بزرگمهر و والامقام بی هیچ لامانی و مداهنه ای غرق در شعف

گردیدم و البته درک این کلک عالم آرای بر بنده بیمقدار گران آمد لکن آنچه در چنته

فهم ناچیزم داشتم را به کار گرفته و از شعر و عرفان و هنر درونی حضرتتان

نفع بردم بزرگوار جدا زیبا بود درودهااااااااااااااااااااااااااااااااااا

می دانم جایز نیستم لکن هدیه ای ناچیز در بیان حالات مصاف میان عقل و دل

تقدیم به محضر پاکتان .....امید که مقبول افتد استاد و تاج سرم



امشب از هستی به این مستی شکایت می کنم
ساکن میخانه می گردم ،شرارت می کنم

چون کسی پندم دهد سوگند بر زخم دلم
بی حیا می گردم و بر ،او جسارت می کنم

شد حرامم کل لذّات جهان از جور عقل
بیخودی عمری است این دل را شماتت می کنم

دم به دم می میخورم ،زائل کنم اندیشه را
بعد از این افسار وی بر دل حوالت می کنم

می زدایم ننگِ عقل از دامن احساس خویش
با شراب کهنه این دل را طهارت می کنم

شرح حال زخم خونین دل بیچاره را
با دو صد تفسیر بر عالم کتابت می کنم

بعد از این میخانه دارم ،نیستم عابد دگر
هم نشین عشق می گردم ،صدارت می کنم

حکیمانه و پر مغز

تشکر استاد که شاگردان را سیراب می نمایید

درود بر شما استاد گرامی
بسیار زیباست
لذت بردم
پایدار باشید

درود استاد آصف بزرگوار زیبا بود دستمریزاد قلمتان مانا

درود و هزاران درود
زیبا و دلنشین بود بزرگوار
مانا باشید

درود برشما
عالی بود

سلام استاد

به سروده ای دیگر از خودتان در باب جنگ ( در اینجا جنگ میان و عقل و دل) اشاره کنم :

جنگ پیروزی ندارد تابه آن دلخوش کنید
دست بردارید ازین سودای سرتاپاشکست


شاید از همین رو بود که :

خرمنگهِ وجود من از شعله های جنگ
میسوزد و کشانده شرر را به آب وگل

کامروا باشید

*****کامکار پیشوا*****