دازاین

یک فنجان اسب،
از دگمه های پیراهنت، سر رفت
سیاه،،،، ،
سفید،،،، ،

 انگشتانت، در صخره های تنم شیهه کشید
موومان ستاره ای تنها
در هستیهای سینه ام لانه کرد

 در روز سی و دوم
  دریا کبود و خیس، میان میز خفته بود
گیلاس ها، برای لکنت ماهیگیران، دست تکان دادند
باغهای معلق قهوه، در عصاره ی بوسه تنید
و پرنده ی بی جفت، به نان  عشای ربانی قسم میخورد
چه ناباورانه جنگ آغاز شد
، من و تو جنگیدیم
دستهای بریده جنگیدند
، جمعه ها و شنبه ها
میله ها و زندانها
سربازان و میدانها
.
.
.
با اهتزاز  آخرین  آغو‌ش،در باد
 آوای شلیک  گلوله ای ،پیچید..
در انتزاع عطر لاواندولا
 مغرب،  با تمام تهوع سرخش پدیدار شد
 و خون  لزج خورشید،
هنوز بر دیوارهای شهر رسوا آویخته  بود!