ثانیه شمارِ ساعت انگار

ثانیه شمارِ ساعت انگار
نه آرام دارد و نه قرار
آسیمه سر، دوان دوان
در چرخش و پیش روان
از پیِ پیمایشِ پیمانه ی عمر
می شمارد لحظه های رهسپار
و چه زود، دیر میشود هیهات
لحظه ی عزیمت میدهد اخطار
از خوفِ تعجیلِ اَجَل، روزگار
چه هراسان، پا میگذارد به فرار
دلا شَوَد چو کاسه ی خون
سرا، چه سوداگر و مجنون
زمانه از زمان چه شاکی و گِلِه دار
بخواب فرورو، ازبحرِ چه ای بیدار؟
ساعت، ساعتِ خاطره است
ساعت، رویِ طاقچه، لبِ پنجره است
کاش ساعت هم، همی در خواب رَوَد
دمی هم، بجایِ یک دلِ بی تاب رَوَد
کاش ساعت هم، کمی عاطفه داشت
لحظه ای در تنِ رنجورِ، یک بیمار رَوَد
ثانیه ها، چه هم صدا
با ضربانِ قلب ها
با هر نفس، با هر تپش
عمر را میدهند بر فنا
یا صاحِبَ العَصرِ و الزَّمانِ
اَلْأمان ، اَلْأمان
چه پرده ایست به میان
چه رازها از تو نهان؟
دَر آ ، از غیبت و پنهان
تا به سر آید و سرآمدِ آن
ساعتِ سعادتُ، بهارِ دوران

#سیده_اشرف_قدمگاهی