" تو "
چه قدر خوب مرا میفهمی
یا " من " انگار شبیه " تو " شدم
مثل پولک به تن خیس و ظریف ماهی
به " تو " وابسته شدم
"نکند " سُر بخوری از برِ من
ترک کنی پیله ی دلبستگی ام ...
این "تو " در خاطرِ من ، حاضرِ من ، خویشِ منی
یا "من " از شدت این وهم
هم آغوش خیالات تَرم !
"نکند" پلک که بر هم بزنم
خسته شوی ، دل بکنی
دور شوی از نظرم ...
"تو " نه آغاز جنونی
نه فریبنده و شهلا
ولی ، این خسته ی تنها
به صدایی به کلامی ،
به " تو " وابسته شدم
" نکند" حادثه باشی !
گذر خاطره باشی
همه شب،مشغله ی این دل بی حوصله باشی
بروی ..
قصه ی پر غصه ی این در به در غمزده باشی
" نکند " ترک کنی پیله ی دلبستگی ام ...
عشقِ آلوده زیاد است
تظاهر و مُدارا
تب ِ تند هوس و مستی و وامَق شدن
افسانه ی عَذرا
" تو " که آلوده ی یک لحظه و یک روز نبودی !؟
یا که دنبال شکار و هوس ...
ای وااااای ... نگویم ...
و " من " اما
همه ی عمر
به دنبال کسی مثل " تو " بودم
"نکند " از منه تن خسته جدا باشی و مهجور بمانم ...
" تو " که شب تا به سحر
از غزل و شعر و رباعی
به تن و صفحه ی این دفتر معصوم نگاری
غزل و واژه رها کن !
سر ِ انگشت " تو " شاید
به تن ِ خسته ی دوری
بکند حکم خدایی ...
"نکند" رقص قلم
واژه و ابیات
" تو " را دور کند
بگذری از رقص پریشان نگاهم ...
"من " که از فاصله و قهر
گریزانم و منفور
ولی
عاقبت این عشق جگر سوز ...
امان از" من " و " تو "
وصله ی نا جور ... ...
#افسانه ی وامق و عذرا ؛ نماد عشقی کور کورانه و نافرجام در ادبیات افسانه ای می باشد.
بسیار زیباااااا و دلنشین
قلمتان سبز