رفتی

رفتی؟!

بار دیگر قلم مینویسد

شرح درد و غمی که کشیدم

بار دیگر دلم تاب ندارد

از نبود نگار عزیزم

یاد یاران شود چون بهاران

گر که باشند گاهی کناری

نه تو که مثل مرغی پریدی

از رو بام دل بی نصیبم

گر بخواهی تو بازم ستاره

تا بیایی شوی چون بهارم

شک نکن همچو مرغی که عاشق

با دو چشم ترم من می آیم

ای نسیمی که تنها برفتی

مانده یادت چو زخمی به یادم

خیلی ساده تو از من گذشتی

نه,ندادی تو هرگز جوابم

همچو باغی و من پر هیاهو

به انتظار تو من خوشه چینم

نه نگو از من تو بریدی

باورم کن,نکن تو حقیرم

ای تو ماه شب بی ستارم

گر نخواهی مرا,من اسیرم

مثل یک شمع جان سوز,بی ساز

کم کَ مَک من چه آروم خمیدم

سرد و خاموشم و بی تفاوت

همچو اشکی پر از درد و آهم

همچو روزی که تنهام گذاشتی

همچو روزی که از چشم چکیدم

نام تو همچو معشوق قلبم

یاد تو همچو مرهم به دردم

ای گل آشنای صمیمی

بوی تو بوی محبوبم هر دم

سادگی رو نگیر از تو چشمام

تو نذار آشیونم خراب شه

این دلم بی تو رنگی نداره

تو بیا و دلم چون بهار شه

تو بیا ای عزیزم دوباره

قصمون رنگ بارون بگیره

بوی عطر خوش مهربونی

جای این درد و رنج رو بگیره...