چو ناله های نهانی

بیا که دیدن رخسارت آرزوی منست
خیال نرگس شهلای تو سبوی منست
ترانه ای به لبم کو بجز وصال رخت؟
که کعبه رخ ناز تو سمت سوی منست
امان ز وقت غروبیکه بی تو دل بزند
ستاره ایکه تب آلودِ هایُ هوی منست
تمام عمرِ خودم را نشسته ام به رهت
کنار گوشه چشمی که آب جوی منست
نهاده ای به کمندیکه جان برون نبرم
ز دام طره زلفی که چاره جوی منست
رها نمی شوم از آرزوی دیدن تو
شرار غمزه خوبان به جستجوی منست
صبا غم از دل معصومی عاقبت بِبَرَد
چو ناله های نهانی که در گلوی منست