چه تَشبیهی از این بهتر ، زمین.. سلولِ تَن باشد
وَ جمعِ کهکشانها هم ، که گویا.. یک.. بَدَن باشد
وَ شاید.. این جهان.. کوچکتر از آن باشد و بنگر
به فهمِ ما.. جهان هیچَست و شاید ذهنِ مَن باشد
تو میدانی جهان.. چیزی.. بغیر از هیچ مطلق نیست
وَ این چیزی که میبینی.. قَدَن*های سَمَن* باشد
تمامِ زندگی پوچاست و پوچی از عَدَم* باشد
چه تفسیری از این بهتر.. که رویایم عَدَن* باشد
درونِ مَن.. مَنی دیگر ، که در مَن.. میخورد مَن را
مَن از این مَن.. نمیدانم.. که چون سِرّ ِلَدَن* باشد
اگر #جان_آ ، #مسافر شد ، که از این مَن بُرون آید
حقیقت در مَنِ دیگر شد و... آن.. انجُمَن باشد
اگر از بندِ تَن.. رَستیوُ چون مَن در مَنِ دیگر
سفر کردی و فهمیدی ، حقیقت.. مستِ دَن* باشد
مَن از سِرّی سخن گفتم.. که گُم شُد در مَن و مایی
که در مَن.. قسمتی از تو ، وَ شاید هم که من باشد
جهانهای موازی را.. که مفهوماَش نمیدانیم
حضوراَش را نمیبینیم و اثباتاَش به ظَن باشد
بیا جانا.. که میدانَم.. چهها گفتَم در این شعرَم
و میخوانم ز افکاراَت ، که آن هم... فوت و فَن باشد
من آن هیچاَم که در هیچاَم ، به افکاراَم نمیپیچاَم
که گر پیچاَم به افکاراَم ، حضورم در کفَن باشد
* قَدَن : بسند رسیدن چیزی
* سَمَن : گلی سه برگ ، خشبو و سپید
* عَدَم : هستِ غیرِ قابلِ توصیف
* عَدَن : بهشت زمینی
* دَن : فریاد ، غوغا به نشاط
* سِرّ ِلَدَن : راز الهی
علیرضا جلیلی راثی #مسافر