محرم

 محرم

محرم آمد و دل در خروش است

حسین بن علی باده فروش است

دلت را   سفره  ی آل علی  کن

که دل گلخانه ای آئینه پوش است

حسین  بن علی را  سر   بریدند

توگویی کوهی از غم روی دوش است

مرا در سر؛ هوای   دیگری  نیست

دلم در کوی او در جنب و جوش است

حسین آئینه ای از جنس عشق است

بنوشان ساقیا دل باده نوش است

سیه پوشیده     عالم تا    قیامت

چراغ عشق بی مولا خموش است

بزن   سازی به    آهنگ حسینی

ندای ینصرونی را به گوش است

مرا حالی چو مجنون دست داده است

نمی دانم   دلم  آیا به    هوش   است؟

محرم  انتهای عشق و     مستی است

هر آنکس را که گوش دل نیوش است

از مجموعه ی ( نان و غزل )