بانو

چگونه بی تو در این خانه سر کنم بانو
شب فراق تو را چون سحر کنم بانو

نمانده دیگر از این نیمه جانِ من چیزی
که تا به سوی تو بازم سفر کنم بانو

تویی دلیل وجودم بیا ببین بی تو
به غیر غم مَنَ اجل را خبر کنم بانو

درخت خشک خیالت هنوز دارد جان
که من برای تو این دیده تر کنم بانو

هنوز هم من و این باد قصه ها داریم
به بوی موی تو دل ریشتر کنم بانو

گدای روی شمایم نظر بگردانید
که زخم دل چو شرر شد شکر کنم بانو

اگر جفا بِکُنید و مرا ز خود رانید
 فقط وفای خودم بیشتر کنم بانو

ندارد این دِلِ رنجیده چاره ای جز مرگ
مگر دوباره ز غم خون جگر کنم بانو