مدتی صبریده زنجیر تکی زندان اِئله دیم
تا نظر بیرده جمالِ مهِ کنعان اِئله دیم
تا کی یاقوت لبیندن سووا سالدیم نظری
بو چولین توپراقینی لعلِ بد اخشان اِئله دیم
تا منیم کعبه ی مقصود باشیم اوسته گله
نِئچه ایل بستریمی خار مغیلان اِئله دیم
نفسیم لاله تکین یاندی بو قان باغریمدا
قان ایچن بو چولی من قطع نه کی آسان اِئله دیم
عمریمین گوندوزی واه دوندی قارانلیق گئجه یه
گئجه نی تا گونوز اول ساچدا درخشان اِئله دیم
تا کی زلفون اوجی شانه تکی گلدی الیمه
قول بویونلوقدادا یوز زخم نمایان اِئله دیم
شورشِ عشق دَ دنیانی دولاندیردی منی
بو دنیز سیرینی طوفانیله طیران اِئله دیم
شوره زاری دولانیرلار بو چولین اَبرلری
حیف یوز حیف اُ توخومدان کی پریشان اِئله دیم
نه ضرورت واری یاز دامنینه من آسیلام؟
من چمن سیرینه کی چاکِ گریبان اِئله دیم
اللها شکر کی بعد از سفر حج صائب
عهدیمی تازه لیییب عزمِ خراسان اِئله دیم
"ترجمه شعر صائب به ترکی"
(۲۰۲/۱۴۰۳/۰۹/۰۸)
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
مدتی صبر چو زنجیر به زندان کردم
تا نظر باز به روی مه کنعان کردم
تا ز یاقوت لب او نظری دادم آب
ریگ این بادیه را لعل بدخشان کردم
تا مرا کعبه مقصود به بالین آید
سالها بستر خود خار مغیلان کردم
سوخت چون لاله نفس در جگر خونینم
قطع این وادی خونخوار نه آسان کردم
روز عمرم به شب تیره مبدل گردید
تا شبی روز در آن زلف پریشان کردم
تا سر زلف تو چون شانه به دستم آمد
دست در گردن صد زخم نمایان کردم
شورش عشق مرا گرد جهان گردانید
سیر این بحر به بال و پر طوفان کردم
ابرا ین بادیه در شوره زمین می گردد
حیف و صد حیف ز تخمی که پریشان کردم
چه ضرورست به دامان بهار آویزم؟
من که سیر چمن از چاک گریبان کردم
لله الحمد که بعد از سفر حج صائب
عهد خود تازه به سلطان خراسان کردم
مثل همیشه
بسیار زیبا قلم زدید بر دفتر شعر ناب
قلمتان هموار نویسا به عشق
مانا باشید