تنهـــاتــــرین مسافـــر

خورشید

می تابد از نگاهت

و  شب

ستاره می چیند از دامنت ...

سایه ات انگار افتاده است

روی بام خانه ها

و مهتاب

رنگ پاشیده بر آن  !

یک قطار

سالهاست که انتظارش را

با  ُسوزن بان زمین

قسمت کرده !

عبایی سبز بر بلندای قامتت

با وزش نسیم

تاب می خورد

آرام و پر شکوه

و گاهی متلاطم ...

تو ایستاده ای

در بلند ترین قلۀ باشکوه زمان

نزدیک به آسمان

و همسایه با اختران شب...

دستهایت برکت را

در خود ُمشت کرده اند

برای روز آمدنت

و عدالت

در انتظار  معنا یافتن

در کتاب خاک خوردۀ قانون...

                                                   دوستان عزیز :

            چند هفته ای در سایت حضور نداشتم به دلیل  کمی وقت و مسایل شخصی و کسالت.

            مجدد آمدم با جدید ترین کارم ... بالطبع در نظر گذاشتن برای اشعارتان غایب بودم.