مراد

شدم مُریدِ خیالت به اعتبار مُراد
بدین نظر بِدَوانَم بِسر سوار مراد

بسی شِتاء و خزانم ز سر برفت و هنوز
خطا نباشد اگر هم رسد بهار مراد

تو تازه کن بِطَرَب بس بهار عشق و دگر
بکام ما نشود شَهدِ روزگار مراد

رها چو قُرص قمر شب در آسِمان منی
خیال زُلف تو آویزَدَم به دارِ مراد

ز ماهِ روی تو گفتم شبی به نام غزل
بدین بهانه که کردم گِله ز کار مراد

ابراهیم هداوند