حرفِ دل

سلام .... میخواهم در حضور استادم درس پس بدهم و قطعا اگر خود به امداد و دستگیری ام نیایند ، پای در گل خواهم ماند . اما برای تعیین وزن این شعر ابتدا مصرعی را انتخاب کرده و تقطیعش میکنم :


گونه‌ام را نقاب با خود برد

گو / نِ / ام / را / نِ / قاب / با / خُد / برد
__ / ل / __ / __ / ل / _ل / __ / __ / __

فاعلاتن/ مفاعلن / فع لن ( فاعل )
به قول عروضیها بحر خفیف مسدس مخبون ( که همیشه با این نامگذاریها مخالف بودم و خواهم بود ) از بحث اختیارات شاعری که بگذریم خطا و خروجی در مصاریع این سروده حس نکردم .

اما برای اینکه بحثی را درین صفحه گشوده باشم‌ سوالی مطرح میکنم و امید آن دارم که ابتدا شاعر نازنین که حق معلمی به گردنم دارند پاسخ دهند و بعد از آن اگر دوستان مایل بودند :


آیا رعایت عروض تا آنجا واجب است که برخی تغییرات را به شعر تحمیل کند ؟ مثلا در بیت سوم همین شعر که " کوزه ی قلب " که یک ترکیب زیباست با "قلب کوزه" که تشخیص است عوض شده و آیا این معذورات شاعر را محبوس در قواعد نمیکند ؟ آنها که غزلهای خانم امریاس را خواندند میدانند که ایشان به وزن شعر نگاهی تکلیف مدار ندارند و برایشان بیرون زدن گاه و بیگاه از وزن هیچ کاری ندارد و در واقع به هیچ عنوان شعریت کلام را فدای قاعده نمیکند . و از قضا یکی از غزلسرایان خوب کشورند . میخواهم اینجا و با اجازه ی جناب هداوند این سوال را مطرح کنم که آیا رعایت وزن در اولویت است و نمیشود از اختیارات شاعری فراتر رفت ؟؟ و امیدوارم دوستان و اساتید سایت نیز درین بحث شرکت کرده و مانای تشنه را از جام دانش و رای خود بی نصیب نسازند


مانا . حاجی آباد هرمزگان ۲۷ فروردین ۹۹