انشاالله...

انشاالله...

دستی برآریم و دعایی بکنیم
دعا کنیم برای مرگِ مرگ
و مرگ دشنه و دشنام و جنگ
و مرگ تیر و توپ و تفنگ!
انشاالله
دعا کنیم که نرود هیچ کودکی
از جور و زور
به سربازی
به بیگاری
کارگری اجباری
جای بازی
انشاالله
و سفره های ما
پر باشد از نان و نمک
پر از غذا
از اینجا
تا سر سفره ی مردم بخت برگشته ی آفریقا
تا هرکجا؛ تا هرکجا
انشاالله
سفره ای پر از نان و آزادی
و بوسه هایی که تو به من دادی
دور از استبدادی
و بیدادی
انشاالله
و خانه های پر از گرما
دور از سرما
پر از مهر مادر و سربلندی برای بابا
انشاالله
دعا کنیم
برای عاشق ها
برای پناهجویان بر قایق ها
زن ها
شمعدانی ها
برای زندانی ها
که پوسیده اند در سلول بی کسی ها
برای مغز های یخ زده
و دخترکان لرزان پشت پرده
و نابودی سنت ها
و خیانت و تهمت ها
انشاالله
و ظالم و ستمکاره
هرزه های بدکاره
و دزدان شبکاره
یا زباله گرد های بیچاره
و عاشق های بیکاره
با دل های شکسته گاه پاره
انشاالله
دعا کنیم
برای ختمِ خشکسالی
خشکسالیِ خوشحالی
این حوالی
و پایان حکومت جنابِ عالی
انشاالله
و ختم سانسور
حضور بی غصه
برای بوف کور
یا ختم جور و ظلم و زور
انشاالله
و بعد خواهیم دید ما
حقیقت شعر بیژن1 را
          خوشهٔ گندم می‌پرسد از من و تو
                           کجاست کارخانه‌های آرد؟
                                کجاست نانوایی‌های شما؟.2

1. بیژن نجدی
2. سه خط آخر شعر از بیژن نجدی.

سعید فلاحی