#چِــشمـان_تـــو
شــعرِ من با چـِشم تـو دارد تَـبانی مـی کنـد
هـر چه من رِنـدانه گفــتم ، او نـَهانی مـی کنـد
واژه ها تنـگ آمدنـد اَشعـار تکـراری شدنـد
چــشم تـو آمـد میان ، دل نغمـه خـوانی مـی کنـد
چشـم آهـویِ خُـتَن با آنهمه افسـونگــری
کِـی رقابت با تـو اِی ، اَبـرو کــمانـی مـی کنـد؟
با شَـراب چشم خـود هــوش از سرِ ما بُرده ای
سـاکنِ میخـانه را ، دل حُکــمرانـی مـی کنـد
آسمانُ و اَختـرانش گـوشه ای از چشــم توست
چشـم تو با غَمــزه ای ، هِـی دِلســتانی مـی کنـد
عـارفان فرزانه خواندند عاشقـــان دیــوانه ام
کَــس ندانست چـشم تـو ، دل را نـشانی می کنـد
مـویِ سـر کردم سفیـد اما دلـم آدم نــشد
بـین چـه سان در محـضَرت ، یــاد جوانـی مـی کنـد
در نَظَـر بازی یِ ما چیــزی به جُـز اِعجـاز نیـست
مَحشــری با هر نِگـه ، ایـن هم زبـانـی مـی کنـد
در تَـدارک بوده ام شــعری بخــوانم از فـراق
صحـبت از چــشمِ تــو شد ، او دُرفِشــانی مـی کنـد
#داریـــوش_عــرفــانــی_محـــزون
درودبرشما
زیباقلم زدید