عشق ناب

با تو شعرم را به دلها من گوارا می کنم 
هر شب از ابیات خود رویت تماشا می کنم 
💚
من ترا هرگز ندارم در برم اما هنوز 
در غزلهایم ترا دارم هویدا می کنم 
💚
لمس لبهایت نکردم تا چشم طعمش به دل 
در غزلهایم لبانت را پر آوا می کنم 
💚
هرگز از عمرم چنین شیدا نبودم بر کسی 
گاهی از عاشق شدن احساس پروا می کنم 
💚
گاهی از خود ترسم این باشد که کافر گشته ام 
چونکه من اینک خودم را در تو پیدا می کنم 
💚
هر زمان کردی گذر از کوچه ها رفتش دلم
هرگز اینها را ندیدی من تمنا می کنم 
💚
دست خود را تا تکان دادم که بینی روی من 
منصرف گشتم ز کارم چونکه بیجا می کنم 
💚
بر تو باید دل نمی دادم که دادم پس بدان 
ذات من عشق است و خوبی دل چو دریا می کنم 
💚
عاقبت می دانم اخر می شوی آگه ز من 
می شوی آگه ز عشقم آغُشم وا می کنم 
💚
می شوم من خیره بر چشمان و آن لبخند خوش 
 من در آغوشت به دل  احساس گرما می کنم
💚
من دگر اینک نباشم چونکه ما باشیم و بس 
گفته ای روح الغزل ما را به دل جا می کنم
💚
#روح_الغزل 
شکیبا درخشانی