غزلی سازکنی

     غزلی ساز کنی

وقت آن نیست که ازنوغزلی سازکنی

بکنی عشوه ای و دلبری آغازکنی

جلوه وجلوه گری بازی ایام شباب

ازکفت رفت همه ،بازچرانازکنی

این همه رنگ ورخ  وزلف شکن درشکنت

جوجه مرغی است که تو درنظرت قازکنی

نه سراپرده زتو ماند نه هم درگه وجاه

تاکه محمود شده ، صحبت ایاز کنی

به سرشاخه نشین ،بال وپرت ریخت همه

شهپری نیست که تو ،میل به پروازکنی

خوانده ای شعر من و،سوخته ای تاکه دمی

همه الفاظ نهی ،کاربه ایجازکنی

نه توانی است ،نه هم رنگ وجمال

تا به دلدار رسی ،عشق خود ابراز کنی

گفته واصف غزلی،تا که بیایی ودمی

زخمه برساز زده،نغمه نو ساز کنی