همه محتاج نان و درد مسکن
فراموشم بشد آن مام میهن
بِناگَه یادَم آمَد روزگاری
که روزَم شُد مثالِ شامِ تاری
دَر آن تاریکی سَختِ و شَبانگاه
بِزَد بَر خاکِ مَن صدامِ گُمراه
دَرونِ سینه ام دَریای خون بود
به خاکِ میهَنَم جَنگ و جُنون بود
عَرَب بَر خاکِ مَن آمَد شَبانگاه
بتازیدَش به مَرز و آن گُذَرگاه
جَوانانِ جنوب و غُربِ ایران
ببَستن راه دشمن را چه آسان
هَمانا دشمَنِ نامَردِ تازی
هَمان دیوانه آن صّدامِ موزی
به یاریِ تَمامِ دُشمَنانَم
بِزَد بَر خاک و بَر پیر و جَوانَم
بناگَه مَردُمِ ایرانِ آگاه
خُروشان هَمچو سِیلی دَر گُذرگاه
مثالِ شیرِ غُرّان دَر شَبانگاه
گرفتند دَستِ یکدیگَر به همراه
خُروشیدَند وجوشیدَند شَبانگاه
بِبَستند راهِ آن کَفتارِ گُمراه
هَمه جان بَر کَفانِ مامِ میهَن
خوروشیدَند و رَه بستن به دُشمَن
یِکی جان بَر سَرِ راهِ وَطَن داد
دِگَر تَن را بِدیدَم بی کَفَن داد
چه گَلها بَهرِ میهَن گَشته پَر پَر
گُلی دیگَر بِدیدَم گَشته بی سَر
دَر این رَه مُتَّهِد پیر و جَوان شُد
بِه راهِ جَنگ با دُشمَن رَوان شُد
تَمامِ شَهرهایِ مَرزِ ایران
بِشُد عاری زِ دُشمِنهای نادان
خُروشان گَشته مَردانِ دلاوَر
بِزَد بَر خاکِ دُشمَن شامِ آخَر
بِدیدَم عاقبَت صدّامِ کافَر
گُریزان و پَشیمان گَشته آخَر
حماسي و زيبا بود
زنده باد ايران