محو تماشای تو

سلام

مدتی نبودم و توفیق نداشتم اشعار عزیزان رو بخونم.

اما حالا با غزلی خدمت رسیدم و این غزل رو تقدیم میکنم به:

خانم((عهدیه مقامی)) عزیز و مهربان

در نیمه شب یک آسمان، محو تماشای تو بودم

من خیره بر آن خالِ لب...نه....جوشِ زیبای تو بودم

از این حرم تا آن حرم با سایه ها در اضطرابم

چون سایه ای افتاده بر چشمان شهلای تو بودم

تا پلک بر هم میزدی   دنیا  پر از لبخند میشد

ای کاش من..ای کاش من لبخندِ لبهای تو بودم

من چون بیابان های قم افسرده ازاین شوره زارم

در یاچه ای غرق نمک در عمقِ صحرای تو بودم

حالا که در این روزها از موجِ دریا دور هستم

آخر چه میشد قطره ای از موج دریای تو بودم

فریادِ آن چشمانِ   نافذ    با سکوتم   هم نوا شد

در لهجه ای شیرین و زیبا مستِ آوای تو بودم

فرسنگ ها تا عاشقی باقیست،اما میروم من

تا این زمان در انتظارِ مُهرِ ویزای تو بودم