تک درخت

تَک دِرَختم دَر بیابان مانده ام
خامُش و سَر دَر گَریبان مانده ام

رِیشه دَر خاک و سَرَم بَر آسمان
سَر فَراز و زیرِ باران مانده ام

باز باران آمَد و خَندان شُدَم
تا که سیراب از رَگِ جانان شُدَم

آمَده پائیز بَر روی زَمین
بُرگ ریزان دَر زمستان مانده ام

دَر زمستان خواب رَفتم چَند ماه
تا بهار آمَد چه گُل باران شُدَم

دَر بهاران بَرگهایم سَبزِ سَبز
میوه دادَم (شوقِ تابستان) شُدَم

گَر که تنهایم دَر این دَشتِ غَریب
اِستراحت گاهِ صَد مِهمان شُد َم



سلام شعرزیبایی ست درود برشما

درود بزرگوار
شورانگیز و زیبا بود

درود برشما بزرگوار
زیبا وقشنگ
سلام استاد ارجمند خانوم حسین زاده
جالب فرمودید
بر هر دو استاد درودهاااا

درود بر شما بزرگوار
شعر زیبایی از دفتر نابتان خواندم
قلمتان ماندگار

باز باران آمَد و خَندان شُدَم
درودتان جناب شفاعت گرامی
زیباااااااااااااا و دلنشین