زِمِسوْ فصلِ، یخ و یخ بَنوْ
دَ بَن نِمُوْوَه، دِنوْ ریی دِنوْ
چِنوْ لرز موْنَت، دِ زورِ سرما
باید بخری و پیل بِیْ وِ گرما
درختیا لخت و همه رنج بی وَر
کفنی دِ برف، کِردِنَه دِ وَر
چِنوْ دِ سرما، راقا بُردِنَه
مِری وِ سر پا، همه مُردِنَه
نه دَ گُلی هِیْ، نه سوْزه زاری
بلبل دِ دِیْرِیْ یِ، گُل مِی کَه زاری
همه جا اِسْبِیْ، پوشِسَه دِ برف
چی مرواری یِ، دِ مِیْنِ صدف
چِنِی نقاشی یِ، کسی نِه ایی یَه
مِری وا پاک کوْ، پاکِش کِردِیی یَه
هیچی دیار نِیْ وْ همش اِسْبِیْ یَه
فقط یه نقطه، دِ مِیْنِش سِی یَه
کی دوْنَه چِیْنَه، ایی نقطه مشکی؟
بَچْ قِلائیْ یَه، رَتَه وِ اسکی!
درخت پیریاکَه، که وا یَک مُردِن
دَس پَتِی رَتِن وْ هیچی نوْوِردِن
بهار که بیا، دَ وجود نارن
سایه کَه خَسْ شوْ وِ یاد می یارن
اما طبیعت، کار خوْشِه دوْنَه
ریشه شوْ دِ سر، می کَه جِووْنَه
زِمِسوْ می رَه وْ یِه چی می موْنَه
ریی سیاهی زغال! وْ جیکِ جِووْنَه!
ترجمه فارسی
زمستان فصلِ، یخ و یخبندان
دیگه بند نمی شه، دندان روی دندان
آنچنان از زور سرما، می لرزی
باید پول بدهی و گرما بخری
همه درختان لخت و بی نصیب از دسترنج شان
کفنی از برف، پوشیده اند
آنچنان از سرما، یخ زده اند
انگار همه، ایستاده مرده اند
دیگه نه گلی هست و نه سبزه زاری
بلبل از فراق گل، زاری می کند
همه جا سفید، پوشیده از برف
چون مرواریدی، درون صدف
چنین نقاش ایی هیچ کس ندیده
انگار با پاک کن پاکش کرده ایی
هیچ چیزی معلوم نیست و همه چیزسفیده
فقط یک نقطه سیاه، درآن سیاه است
کی می دونه این نقطه سیاه چیست؟
بچه کلاغی یه، رفته به اسکی!
درختان پیری که با هم مردند
دستِ خالی رفتند و چیزی نبردند
بهار که بیاد دیگه وجود ندارند
سایه سار شان را به یاد می آرند
اما طبیعت کارِ خودش رو میدونه
ریشه شون دوباره جوونه میزنه
زمستان میره و یک چیز می ماند
روسیاهی به زغال! و تولد جوونه!
شیرین و زیباست