ســفر و آغـــاز یک خــــا طره

 سفر...

 آغاز یک خاطره

 و شروع یک تبسم

 بر لبهای بدون لبخند من است...!

 شاید  آبهای آرام دریا

 اندوه و دردهایم را

 در آبی بیکرانه اش 

 غرق کند

 و حریر ابرها سایه بیندازد

 بر چشمان  آفتاب زده ام.

 ای سبز ترین نگاه زمین

 بدون تردید

 پاهایم در مسیر یک راه

حرکت خواهد کرد

 تا انتها ی جنگل های باران خورده

 و ماسه های نرم ساحلی

...

جادّه مرا خواهد برد

  تا آنجایی که 

 رد پای عبور ماهیها

 تور صیادان را

 پر از صدف های خالی از مروارید می کنند...

 شرجی هوا     

 و بوی خزه های ساحل ،

 شنبه بازار بندر

 سبد های حصیری پر از ماهی

 و دانه های سبز زیتون...

 باور های من است از گیلان!

...

 مردی صدایم می زند

 برای تماشای نیلوفرهای مرداب

 نشسته در قایقی که بدنۀ چوبی اش

 دیوارۀ ساحل را

 ُمدام خراش  می دهد

 و صدای مرغان دریایی

 موسیقی تند آن بندرگاه شلوغ  می شود

 تا دوباره

 میهمان دلهای شاد

 و  لبخند خیس قایقرانان شوم...

                                               نگارش در تاریخ اردیبهشت نود و یک

                                                              توسط شهلا فراهانچی