فقط خدا می داند

درمیان این همه دردهای تمام نشدنی من نگون بخت 
چه درد بزرگ و فاجعه ایست ،
اینکه دلت سخت عشق بخواهد
محبت ومهربانی بخواهد
اندکی روزها و لحظه های خالی از غصه بخواهد
اما روزگار با بی رحمی تمام دست بگذارد روی دلت
و خرمن خرمن غصه را جا دهد درمیان غم های دیگرت
آنگاه بازهم تو بمانی وخودت
وبازهم همه راه هایی که به تقدیر فلک برای تو بن بست شده است
آنجاست که فقط خدا می داند
دل تو چقدر در آرزوی خنده های واقعی می ماند

15خرداد97