فصل نادانی

جهان دوباره گرفتار فصل نادانی است
سپهرحرمت انسان دوباره بارانی است
دوباره دست زمین راه آسمان را بست
دوباره چشم خدا از زمانه گریان است
دوباره عهد جهالت به ضرب تیغ آمد
لقای هور و قمر در حجاب  میغ آمد
دوباره چرخ فلک بر مدار قابیل است
سپاه  ابرهه مغرورِ لشکر پیل است
لوای دولت فرعون بلند ازخون است
به دستِ پستِ کجِ کاهنان آمون است
دوباره بولَهَب از بذربت پرستی رُست
خدا زشرمِ هُبَل دست از خدایی شست
دوباره هندِ جگرخواره  سر برآورده
ز کینه قلب و دل حمزه را در آورده
دوباره جهل خوارج خجالت آور شد
شرر به خرمن دین ، خانمان باور شد
دوباره شیوۀ رندان شبیه حَجّاج  است
تمام هیمنه اش در قتال و تاراج است
دوباره دورۀ غربت برای قرآن است
دوباره کرببلا پیش روی وجدان است
دوباره قصۀ بن سعد و مُلک ری آمد 
دوباره بوی حماقت ز سِلک وی آمد
دوباره خلق خدا سربِدارِ تزویر است
دوباره شام سیه با سپیده درگیر است
دوباره  قامت زینب خمیده از غم شد
اسیردست شغالی به شکل آدم شد
دوباره اسب ابوالفضل از نفس افتاد
فسار مرکب قدرت بدست خَس افتاد
دوباره مرغ سحر عاشقانه می میرد
برای حرمت انسان  بهانه می گیرد
دوباره خاطره ها را ورق زدن باید
دوباره صرف نظر از سر و بدن باید
دوباره جنبش معنی به پا شدن باید
ز دست دورۀ وسطی رها شدن باید
دوباره خاک زدودن ز روی حق باید
دوباره  بوسه ای بر گونۀ شفق باید
دوباره جان عزیزان پدیده باید شد
همایِ روشنیِ فکر و دیده باید شد
سمند آزادی از نو سوار می خواهد
شکوفه بهر شکفتن بهار می خواهد