دشت شقایق

 

خدایا سینه‌ها لبریزِ خون‌شد 
کویرِ کــربلا هم ، لاله‌گون شد 
به روی نیــــــزه‌ای قــــرآنِ ناطق 
زِخون‌صحراشده‌دشتِ‌شقایق 
میـــــانِ خیمـــه‌ها طـفلانِ تشــنه 
به زیـــرِ تازیـــانه ٬ تیـــغ و دشــنه 
تمــــامی ٬ غمزده از این غریبی 
دریــغ از غمگســــــاری یا طبیبی 
نه بــابــا ٬ نه بــرادر ٬ نه عمـــوئی 
نه دیواری٬نه سایه ٬نه سبوئی 
بُوَداین‌دیده٬جای‌اشک٬ خونبار 
دگر ای بی وفا ٬ حُرمت نگهدار 
حسین تنها و بی‌کَس ٬ بی‌برادر
هزاران‌اُف بر این‌گَردون‌و اختر 
ببین زینب شــــده بی‌یار و یاور 
نه‌دارد قاسم و نه عون و جعفر 
تسلّا می‌دهد یک سـو به طفلان 
نگه دارد گَهــــی ســــوی شهیــــدان 
گَهــی دستِ نـــوازش روی بیمــار 
گَهــی بوسد گلـــویِ خـــونِ ســـالار 
گَهــی دستی به ســــوی ذاتِ یکتا 
بگــــوید هــــر چه دادی بـوده زیـبا 
کشد شمشیرِ نطقش رابه دشمن 
بگـــــوید سبطِ پیغمبـــــــر منم ٬ من 
بگــــوید برشما سَــــــــروَر منم ٬ من 
چو دُختِ فـــاتحِ خیـــبر منم ٬ من 
خــــدایا کــــوفیان را سرنگون کُن 
بســــاطِ ظلمشــان را واژگــون کُن