بسم الله الرحمن الرحیم
صل الله علیک یا اباعبدالله الحسین
یَضیقُ صَدری امشب .. یَنطَلِقُ لسان .. لا ..
یگانه حقّ ِ دادار ... نَفَس نه و بیان لا ....
دلم چو کوچِ مولاست به سوی تیهِ طَفحال
ز کعبه روی برتاب .. کز حَرمَلان امان لا ....
چقدر لاله رُستهست .. ز دامنِ دل اینک
چوکوهوارِ خاموش ... خبر ز پیکِ جان لا .....
شبی که مُستجاب است دعای اهلِ عالَم
مرا چه لُکنتی شد .. که واله را دهان لا ..
حسین تا سحرگاه ز سِرّ ِ حُسنِ حق گفت
نجوم ِ تیه را بین ز بُهتِ تب ... زمان لا ...
زمین و آسمان و تمام ِ ارجمندان ....
یکی شوند و جمعی ... ز حیرتش نشان لا .....
عَرفتُ نَفسِ ذات او ...عَرفتُ شوق ِ ربّ او
حسین منتصرسر .. که نیزه را کمان لا ..
سُرادقاتِ عرشِ خدا به قامتِ عشق ..
حسین طُرفهپیماست .. نیازِ اَبطَحان لا ..
که دیدهی دلِ شهر چُنان دو چشمِ من گشت :
بلد سرودِ زمزم .. بخواند هجر اذان ؟ لا ..
ز دُورَق ِ تر اِلّا چشانیام تو یارب؟
وَ جرعه موجِ الله .. پس ِ عطشفشان لا ؟ ..
پی نوشت :
دل گرچه خودش نوحهی سرگشتهی تبدانِ حسین است
بَر دیدهی بیدل شده بینوحه ز بارانِ حسین است