بر ندارم از تو دست

آن بتی کزگردش چشم تو گشتم بت پرست
وز می ناب نگاهت گشته ام زنگی مست
گر چه خار قهرو نازت قلب پر خونم بخست
باز می گویم عزیزا، از هم اکنون تا الست         بر ندارم از تو دست
گر نشینم روبرویت روزها و سال ها
تا بچینم با نگاهم غنچه ی روی ترا
بیشتر از پیش گردم طالب دیدار تو
نیست دردی جز ببینم دم به دم رخسار تو
باز گویم نازنینا، در قیام و در نشست     بر ندارم از تو دست
آنکه مهرت جاودانه نقش بر لوح دل است
وآنکه جورت تا قیامت موجد هر مشکل است
از تو ای گل دور بودن  دوری از سرزندگیست
برق چشمان قشنگت ره گشای زندگیست
 باز گویم گر چه عشقت بند بند استخوانم را شکست    بر ندارم از تو دست
گر نباشد کبر و نخوت گاه در رفتار تو
آشکارا عشق را بینم ز ماه رخسارتو
هر چه عشق خویش اندرچهره اذعان میکنی
بر زبان اما دریغا سخت کتمان میکنی
زینکه دانم مهر عشقم در دل سنگت نشست    بر ندارم از تو دست
نازنینا دانم اندر بزم مستان الست
عقد ما را عشق اندر محضر عشاق بست
آنچنان عشق تو  اندر قلب وجان من  نشست
کاندر انجا تاروپود زندگی در هم گسست
گر بمانم یا بمیرم تا که قسمت هر چه هست    بر ندارم از تو دست