ســیب ِ کـــال ِحـــوّا

  آن روزها

 در خلوت خیابان خاطراتمان ،

 دستم را نجیبانه

 میان دستهایت گرفته بودی

 تا حرارتِ  یک بوسهِ از لب هایت ،

 گونه هایم را به سرخی بکشاند .

 نگاهت حرفهایی داشت که جز با من

 جرأت بیان نمی یافت !

 تو کتابت عشق را تمام کرده بودی،

 اما من در نیمۀ راهش

 حیران  مانده بودم ...

 روی یک نیمکت و در کنار هم

 صبورانه شیطان را  َرمی می کردیم ،

 و  بر ما حرام شده بود

 خوردن سیب کالی که

 هوسانۀ حوّا بود ...

 نسیم ،

موهایم را  بازی می داد ،

 در حالیکه تو

 دفتر شعر هایم را

 با کنجکاوی مرموزی

  ورق می زدی...

.

.

.

.

 این روزها  ، حوصله ام را جا گذاشته ام

 میان همان دفتری که با اشتیاق

 نگاه می کردی ،

  تا شاید نامت را ،

 در میان مصراع های عاشقانه ام

 پیدا کنی!

...

                                     سروده شده در تاریخ فروردین ماه 1391

                                                          نام شعر : ســـیبِ کــــالِ حـــّو ا