چند سین

این درختان چه شکوفیدن خوبی که ندارند 
در خزان غم گل سخت مترصد به بهارند 
 
تشنه ی ابر خسیس و همه محتاج به آب اند 
خاک ها را بِسِپارید که بر این شهر ببارند 
 
"سبزه" ای نیست در این سفره ی خشکیده و بی نان 
"ماهیان" از سر هر تُنگ شتابان فرارند 
 
"سمنو" مایه ی تلخی که فراموش شود درد 
عیدی و قلّک و کاغذْ رنگی مثل شعارند 
 
"سکه" تصویر قشنگی که فقط رنگ ندارد 
شهر ها در اثر دود...به "اسفند" دچارند 
 
خفگی بر درِ هر خانه موظف شده تا مرگ  
ریه ها بغض شدند و همگی زیر فشارند 
 
کودکی هست که هرگز شکمش "سیر" نخورده 
خنده هایش نُتِ زخم است ، که انگار هوارند  
 
"آینه" ها که نماینده ی سیمای دروغ اند 
صورتک ها بَدل و زشت و کثیف و همه تارند  
 
در "کتابِ" سر سفره به درشتی بنویسید 
عید ها در تَهِ یک گور مبارک نَه...! یسارند 
 

#علیرضا_مسافر