مصلحت

بی تو هر روزم غمست دنیا می خواهم چکار؟
یخ زدم از  دوریت گرما می خواهم چکار؟

مصلحت باشد که امشب خود لبی باز کنم
در نبودت حافظ و نیما می خواهم چکار؟

من شکستم آینه در کنج دیوار اتاق
چون نباشی چهره ای زیبا می خواهم چکار؟

روزها را در فراقت سخت باید سر کنم
بی تو پایان شبم یلدا می خواهم چکار؟

امشبی را که همه دنبال صاحب رحمتند
بی تو راه ها بسته است احیا می خواهم چکار؟

ناگهان یک لحظه از در آمدی بغضم شکست
غرق چشمانت شدم دریا می خواهم چکار؟

لحظه ای که رو به رویم گفتی از دلدادگی
من رسیدم به ابد فردا میخواهم چکار؟

در فضایی تازه ام لطفا چراغانی کنید
تا نماند تیرگی ظلما می خواهم چکار؟

قد و بالایت بلندای زمین است و زمان
تا تو هستی همدمی رعنا می خواهم چکار؟

مات و مبهوتم نمیدانم کجا راهی شوم
شمس تبریزی شدم محیا می خواهم چکار؟

این سبب شد تا برایم رحمتت ثابت شود
رب من ما را ببخش سودا می خواهم چکار؟

-- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- --

شعر: حمیدرضا محمودی

دکلمه: محمد ملکی 

پیانو: رضا رستمی