تاوان

گویا که روزی آمده فرجام کارم میرسد
هردم نوای نارو و داد از دیارم میرسد
رفتم به سمت تیرگی از صحبت یاران بد
هردم به جانم غصه ای از روزگارم میرسد
داد ازغم تنهاییم درراه پرسوفار عشق
هردم هوای همدمم از یاد یارم میرسد
خواب از دو نورم میرود وقتی صدای اندوه
هر نیمه شب در خواب ناز از قلب زارم میرسد
مهرم اگر چندین کم است اما بدان این مهر من
با چشم خونبار من و افسوس پارم میرسد
هرچند به لب رخ دارم وخنده به رویت میکنم
اما به خاطر داشته باش  خنده گزارم میرسد
غم را به جانم میزند با رستن پیمان خود
یارم به من پا میزند  اینک مزارم میرسد
مغبون ونالان میشوم آنگه که یادش میکنم
در وهم خود بابوی او آخر قرارم میرسد
مهدی اگر بیچاره گشت دل را فدای او نمود
او هم به باروتش کشید آخر نگارم میرسد...