قدم زدن کنار تو.....

قدم زدن،
در یک عصر پاییزی،
 کنار تو،
 و پیاده رویی که به هیچ جا ختم نمیشود ،
چقدر شیرین و دلچسب است؛
درست آن زمان که سمفونی باد
درختان را به رقص در می آورد،
و برگها با دیدن ما
بر سنگفرش پیاده رو 
از این سو به آن سو میدوند
و صدای خش خش قدمهایشان
با نجوای تو درهم می آمیزد،

این ها همه
رؤیای زنیست که
پشت پنجره ی خیالش نشسته
و باشعرهایش شال گردنی میبافد،
و از دلتنگی هایش تن پوشی که واژگانش را از عشق به عاریت گرفته است،
برای روزهایی که تو بپوشی
و کنار پنجره بایستی
و به بارش بی وقفه ی برف -که اشک یخزده ی من است-
خیره شوی
و در بی خیالی ات
به دنیایی بخندی 
که روزی در آن
زنی چون من دیوانه وار عاشقت شده بود
و من...
دلگیر از از دنیایی که
حتی یک پیاده رو برایمان
کنار نگذاشته بود.

اما... محبوبم !
اکنون عاشقانه ای از این بهتر برایت سراغ ندارم :
هوا خیلی سرد است...مراقب خودت باش !

#کبری_‌مینایی_جاوید