خواب

‌
‌«‌‌ دل من در دل شب، خواب پروانه شدن می‌بیند‌ ‌»
‌‌
‌
گوئیا دیشب بود
ابتدای تب بود
‌
خواب من را آشفت
نوکِ پا آمد و گفت
‌
که دلش در دل شب
خواب پروانه شدن می‌بیند
‌
صحبت پاکی کرد
و چه بی‌باکی کرد
‌
که هزاران سال و اندی بود
او که خوابش گم بود
آسیاب دل چرخنده‌ی او
تشنه‌ی یک بغله گندم بود
‌
خواب او را به چه تعبیر کنم
من که خود در صدف سخت‌تر از پیله‌ی او
خواب دردانه شدن می‌بینم
و در این خُمخانه
خواب مستانه شدن می‌بینم
‌
آری آری
صبرها باید کرد
خواب‌ها باید دید
‌
تا شود قلب شجاع
تا که بند از سر آن پیله‌ی تو باز کند
راز آغاز کند
‌
و ببیند با تو خواب تو را
و بگوید که چرا
زندگی بی تو و بی فصل بهار
چقَدَر ناکافی‌ست
‌
تا که فرصت باقی‌ست
تا که جرأت باقی‌ست
‌
خواب پروانه شدن را تو ببین
حسرت باغ و بهارش با من
‌‌
‌‌
«پ.ن: مطلع شعر از استاد حمید مصدق است»
‌