کلاف عزیز

سلام و عرض ادب خدمت آقا ابوالفضل عزیز و مهربانم
یک چهاپاره ی دیگر از قلم زیبا نویستان
لذت بردم و بهره مندشدم.

خدمت خودتان و در نقد های پیشین هم عرض کرده ام که در شعر روایی واقعاً قلم توانایی دارید و روحیه ی داستان نویسی تان در این امر قلمتان را یاری می کند.
چهارپاره قالبیست امروزی،زیبا و عالی برای در این حال و هواها سرودن.
مثل غزل مثنوی و اشعار ترکیبی.....اما برای بنده چهارپاره حال و هوای دیگری دارد.
زبان شعرتان به روز و همگون بود.....تعابیرتان بکر و زیبا
این سروده نسبت به قبلی ها کمی غامض تر بود ،که البته بنده به اشعاری که باید فکر کرد و سپس درباره اش صحبت کرد،لذت می برم.شاید این شعر در مقایسه با مثلاً اثر \"سرگذشت\" یک سر و گردن پایین تر باشد.اما من به خاطر عدم تکرار مکررات و ابتکار قلمتان و اینکه متفاوت بود با قبلی ها بسیار دوستش دارم و برایش ارزش قایل هستم.
! اما چند لغزش وزنی وجود داشت که خدمتتان عرض خواهم کرد.
*********************
در فکر خود دو رشته ی اندیشه داشتم
صد ها هزار مرتبه غم را شکافتم
من خسته ام از این همه حرفی که می زنند
پشتِ سرِ کلافِ عزیزی که بافتم!
پارادوکس بیت اول زیباست
دو رشته اندیشه و صدها هزار بار شکافتن غم
کلاف عزیز هم استعاره ی زیباییست از شعر...بدیع است و نو
**********************
گفتم قلم برای من انگار،وحشتی است
در قاب عکس های پر از افترا شدن
یک نی که از وجود نیستان،گریخته
بیزارم از به زور،درون شما شدن

زیباترین بند بود به نظرم...
شاعر از قلم وحشت دارد بخاطر اینکه برایش مایه ی انگ و افترای نامردمانست.
نی ای که از نیستان گریخته هم تعبیر زیباییست از منزوی شدن انسان معاصر.......البته می توان آن را تلمیحی دانست به نی نامه مولانا:
بشنو این نی چون شکایت می‌کند/از جداییها حکایت می‌کند
ز نیستان تا مرا ببریده‌اند/در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند
***************************
باید سکوت کرد و به آخر رسید؟....نه!!
باید نقاب بر سر این چهره ها کشید
باید عبور کرد و به دیوانه طعنه زد
باید قلم گرفت،صدا را رسا کشید!!
خیلی زیبا بودند .....احسنت
در اصل نوعی دفاع منفی.....رندانه و زیرکانه اعتراض کرده اید به حال و احوال این زمان...البته می شد که برای هربیت از یک باید استفاده کرد،تا برای تک تک مصاریع.
*****************
گفتم:[عجیب نیست که به دیوانگی کشید؟...
کارِ منِ شبیه دو تا صفرِ پشت هم؟]
خندیدی و تعارفی از دردها زدی
گفتم که: وای نه عزیزم!...نمی کشم!
به به عالی
فقط ای کاش واج اضافی\"ت\" در فعل نیست،مصرع یک اصلاح کنید......چون سکته وزنی ایجاد می کند......البته می توان \"که\" را حذف کرد:
گفتم:[عجیب نیست، به دیوانگی کشید؟...

تعارفی از درد ها و نکشیدن.......!! عالی بود
هر دو ایهام دارند:
1._ بفرمایید درد بکشید _ ممنونم من درد را تحمل نمی کنم
2.(درمعنای استعاری) _ بفرمایید افیون مصرف کنید _ممنونم من دود نمی کشم.

****************
مشتاق بوده ام که بیایی،شبی مرا
بر چوبِ جالباسیِ انکار جا کنی
عزم سفر کنی؛مرا هم شبی ولی...
در گوشه ای دوباره از این ساک، تا کنی
سرشار از تعابیر نو
اضافه ها تشبیهی زیباییست:
جالباسیِ انکار !
***************
من مانده ام و دو خط شعر ناتمام
تو مانده ای و سه موزیک بی کلام
شب مانده است و چهار انهدام سرد
غم،گریه،درد،حضرت\"تنها\" و والسلام!
بند خوبی بود اگر لغزش وزنی نداشت.
(لبته چون اعراب گذاری ندارد،شاید خوانش آن طور دیگری باشد)
به غیر مصرع آخر،1و2و3 در رکن دوم لغزش دارند.
وزن شعرتان:
مفعولُ فاعلاتُ مفاعیلُ فاعلن است.یکی از اوزان زیبا و البته کمی سخت.
_ _ ل / _ ل _ ل / ل _ _ ل/ _ ل _
**********************
در کل شعر زیبا و بدیعی بود
تغییرات زبانی و مضمونش را دوست داشتم
امیدوارم که بسرایید به مهر ابوالفضل عزیزم
چشمه ی ذوقتان جوشان