چای نعنایی

امشب انگار کسی از وطنش می خواند
آسمان پنجره را سوی تنش می خواند

سلام و هزاران درود خدمت آقا ابوالفضل عزیزم (تنهای خراسانی)
باز هم یک شعر ترکیبی ، زیبا و استادانه ،از شاعری کار درست و خوش ذوق.
دلم برای سلسله چهار پاره هایتان تنگ شده بود.
بسیار زیبا و عالی
احسنت دوست گرانقدرم
با اجازه طبق رسم معهود رفاقت ادبی مان ،در حد وسع عرایضم را سیاهه می کنم.
******************************************
قلم شما توانایی های بسیاری دارد،که در خلال اشعار قبلی خدمتتان عرض کرده ام.
مثل:نو بودن تعابیر و زبان سرایش،روان بودن وزن ، استفاده از صناعات ادبی گوناگون،ابتکار در ساخت تصاویری بدیع،ارتباط عمودی و افقی عالی و...
اما یک امتیاز مثبت دیگر توانایی شما در خلق اشعار روایی است.
چون می دانم که استعداد داستان نویسی هم دارید برایتان نا خودآگاه اتفاق می افتد(فکر می کنم خاطره گویی قوی ای هم داشته باشید )
سرودن یک شعر که روایت کننده ی خاطره،سرگذشت یا... باشد، قدری حوصله و زحمت بیشتری را می طلبد برای سراینده ی آن.
چون باید وقایع را در کنار هم چید و آن را با چاشنی های ادبی هنری کرد و از همه مهم تر در قوالب شعر کلاسیک که دارای وزن عروضی مشخص هستند ریخت.
خوشبختانه شما به خوبی می توانید یک خاطره را در قالب شعری روایتگر ،به مخاطب انتقال دهید.
شخصاً بسیار لذت می برم.
**********************************************
برای این شعر زیبا می توان سه فراز در نظر گرفت:
1.بیان زیبایی های خاطره انگیز قدیمی و از دست رفته
2.شکوه و گلایه از علل از دست رفتن آن
3.وضعیت درونی شاعر در حال حاضر
برای رسیدن به این منظور بهترین قالب که هم امروزی باشد و هم مخاطب پسند،همین است که انتخاب کرده اید. چهار پاره ...
چند بیت مثنوی در میان کار هم می تواند مخاطب چشم مخاطب را هوشیار تر کند و به قولی تنوعی باشد.مثل پیچ و واپیچ های جاده های کوهستانی!
*********************************************
من از شب و روز خودم هم می گریزم
از این هوای سرد و بارانی مریضم
باید بگویم قصه های زندگی را
بنشین برایت چای نعنایی بریزم

شروعی بسیار زیبا و عالی
هم احساسی است و هم چاشنی های فلسفی دارد
مصرع آخر خاطب را مجاب به ادامه می کند...چون معمولاً در فرهنگ ما در دل ها را با تعارف یک چای شروع می کنند.
***********************
آن روز ها با خنده های داغ و خوش رنگ
آن شب نشینی های زیر کرسی گرم
آن شعر خواندن های بی پایان هرشب
با آن صدای دلربای نازک و نرم
تصاویری زیبا که مخاطب را در حال و هوای شعر قرار می دهد.احسنت
دندان گرفتن های دستت جای ساعت
دنبال پروانه دویدن های بی درد
شوت بلند توپ تا آیینه شمدان
تا سوز فریاد پدر با سیلی سرد

آفرین ابوالفضل جان عالی بود.
گاز گرفتن دست و ساختن ساعت خیالی
خودم هم بچگی خیلی این کار را می کردم.
مصرع سوم و چهارم هم عالی بود و فکر می کنم تمام پسر بچه ها از این خاطرات دارند و می توانند به خوبی درک کنند.
! اما...
دنبال پروانه دویدن های \"بی درد\"
ترکیب بی درد را اینجا خیلی نپسندیدم...به نظرم چندان خوش نمی نشیند نسبت مصرع های قبلی.
***************************
فریاد های مادرم را خاطرت هست؟
\"اینجا نرو،آنجا برو\" های پر از غم؟
آن تنگ سبز شیشه ای را مانده یادت؟
با ماهی سرخی که می رقصید هر دم؟
در کنار تصویر سازی های قبلی...
این بند هم بسیار زیبا بود
! فقط قید \"هر دم\" چندان با بافت زبانی شعر هماهنگ نیست.
(چون زبان معیارست دایره لغات کمی تنگتر و بیشتر متمایل به عصر حاضر می شود)
**********************************************
اسم من و تو در کنار هم،درونِ
آن دفتر مشق پر از صد آفرینم
دارا و سارای خیالی میشدیمُ
میگفتمت باید برایت گل بچینم
به به
چه تلمیحات زیبایی به دوران کودکی داشتید!
دفتر مشق،صدآفرین، دارا و سارا....یک مراعات نظیر عالی
! باز هم یک نکته...
می گفتمت باید برایت گل بچینم
سرگذشت فعل گفتن در زبان فارسی جالب است.
این فعل (مثل بعضی دیگر از افعال) که الان گذرا نیست،قبلاً گذرا به مفعول بوده است.
مانند:او را گفتم....یا تو را می گویم و...
گاهی هم مفعولشان با ضمیر متصل می آید.مثل فعل ابتدای مصراعتان.
البته این شکل دستوری الان هم در گویش های محلی وجود دارد اما در زبان معیار منسوخ شده است.
به نظرم \"می گفتمت\" کمی ناهمگونی زبانی به وجود می آورد(البته اگر سختگیرانه بنگریم)
*****************************
تو رفتی و من ماندم و تقویم بیمار
در انزوای اشک بی مقدار خودکار
اشک خودکار !!
به به
چه تعبیر زیبایی از جوهر قلم و خلق شعر
*********************
از غصه ی این قصه آخر می شوم پیر
یک بار هم این شعر ها را در بغل گیر
بسیار زیبا
**********************
باران که می آید تو را در خاطرم هست
با چتر دسته قرمزِ سبز آبی خود
گاهی دلیل درد هایم خاطرات اند
شب ها من و نابودی و بی خوابی خود

این بند خیلی به دلم نشست
بسیار روان است و خوش تراش و مناسب برای پایان دادن به یک خاطره ی زیبا.
**************************
آرام راه خانه را تا کوچه طی کن
من از هجوم بی کسی هایم مریضم
حالا که داری می روی مهلت بده تا
پشت سرت با اشک هایم آب ریزم
هجوم بی کسی .......ریختم اشک پشت سر جای آب
یک پایان عالی و خیال انگیز.
********************************
پر گویی هایم را ببخشید
بسیار سپاسگزارم از خلق این زیبایی
قلمتان در اوج بماند دوست عزیزم
حقاً که زیبا می سرایید
ولادت پیامبر بر شما مبارک باد