شاعر مرده

آنچه میگویم....
سخنی از شاعری مرده است
که تنها به جنگ غم ها رفته است
در نبود عشق با غم و درد،مرده است
نفس ، نفس ، مرگ را چشیده است
آنی که در تمام زندگانی مرده است
می شناسی؟!
او همان است که برای تو شب روز نوشته است
از مهربانی هایت
از نوازش دست هایت
همان که....
در نبودت شعری از غم سرود
با یادت از گریه هایش شعر ها سرود
آنکه بد کردی ولی سراخرش
عاشقانه باز هم از تو سرود
من همانم که......
روزی عاشقانه ماندی به پایش تا دمی
ناگه رفتی و به پایان رسید آن دمت
ولی من همان ماندم که عاشقانه میخوانم برای تو
مگر به پایان رسد این جان که دیگر نخوانمت