لب پَر

سلام و عرض ادب خدمت عزیزان محفل ناب

باور بفرمایید هنوز در بهت و حیرت هستم.
نمی دانم چه سیاهه ای می توانم بنویسم که بازتاب رنج مصیبت زدگان زلزله ی کرمانشاه باشد.

دیشب سعی کردم با نوشتن غزل ،رباعی یا چهار پاره ای دین قلمم را به هموطنانم ادا کنم. امّا جای واژه ها سیلی آه و فغان در ذهنم شناور بود.
به قولی کارم از گریه گذشته و...
فکر نمی کردم که اتفاقی بتواند حتی حوصله ی نوشتن همین درددل ها را ازم بگیرد.

به نوعی سکوت بر ماتم،دردناک ترین حالت غمگین شدن است.
به قول استاد آذر:
این غم انگیزترین حالت غمگین شدن است

این شد که مشغول وصف حال رباعی ای شدم که پشت سدی از اندوه گرفتار شده است و نه راه پیش دارد و نه پس.

خدایا چه دعایی کنم که غوغای ناله های مردمان دیارم تا عرش اعلایت رسیده است.پس ...