تا سر خرمن !

گل دانم خالی
بود
گودال دلم پر !

... سلام و خیلی ممنون که دادم را برآورده کردی و روحم را شاد... خون دلم باری یاری کند اگر، پرچین ها را تمام گلدان می دهم و با دانه، گنجشک ها را خانه ...

تا غروب در پای این وقایع همچنین از تک تک دوستان که آهی کشیده اند و نقشی، سپاسگزارم و به دریایی، بدهکار دل شان...

غروب که
می شود
تنهایی ام
دلش
می گیرد
دلم
دردش...!

پژواره

.. تا رسیدن به حقیقت، در خفا
که میداند که من با هفتاد و دو
پیامبر در جنگم...!
در ملاعام لاجرم با آنها همرنگ !

پژواره