آواز کن کرگدن

بـــغـــضـــ یـــکـــ شـــاعـــر: آواز کن کرگدن از حنجره ورم کرده ات ، سوزناکی یک بغض فرو خورده را اینجا زنی تنها با کلاف تنهایی خود  شعر می بافد و مصمم است که در تنهایی خودش دو تا قهوه سفارش بدهد "آقا لطفا دو تا قهوه " کسی چه میداند شاید در فنجان دوم قهوه به دنبال همبازی کودکی هایش می گردد چشم گذاشت تا پنهان شود و فراموش کرد که قرار است کسی که سالهاست پشت این میز با دو تا فنجان قهوه نشسته است را پیدا کند شاید در شعر این زن " یکشب پرنده ای "پرواز کند به مقصد قرنهای فسیل شده تا شاهد انجماد تدریجی عشق باشد آواز کن کرگدن هنوز هم هست کسی که با همین " دویست و چند تکه استخوانش " عشق را معنی کند دوستت داشته باشد و تو هم ناباورانه باور کن شاعری که هرشب صدای سوت قطار از پنجره اتاقش سرک می کشد شعر غمگین تری می زاید من خوش بین نیستم بوسه هایی که در ایستگاه رد و بدل میشود فقط برای آغاز یک سفر باشد یا پایان تلخ یک رابطه نه اگر شاعر باشی خواهی فهمید این بوسه آبستنی از غربت و تنهایی ست .. #جوادبخشی_زاده