سین و سبزه

سین و سبزه

سفره هفت سین دل را چیده است

گل شکوفه گلشن باغ امید

سینی نامهربانی چیده است

جای سیب سرخ ناز

سنجد بی طعم خشکی چیده است

رسم سین و سنجد و سبزه همیشه بوده است

از طبیعت

ساقه ی پر خار گل را از سر نامهربانی چیده است

در بهار عاشقی

هفت سین من نیلوفر است

او که غارت کرده دل

تنها سلامی بی رمق

چون کوه یخ آورده است

با همان حیرت که چیده سبزه را

یک پیاله سرکه هفت سال پیش آورده است

صبح روشن هر شکوفه رقص بیداری کند

بار دیگر دانه ی گیلاس طنازی کند

سبزه ها را بهر عشق و مهربانی آفرید

با وجود سبزه و گل

یک سبد از سیر خشک

آن بی وفا آورده است

با کرشمه با نگاه شادی عیدانه را

کاسه ی زرین که پر بود از سمن

کاسه را وارونه با دنیای غم آورده است

هر چه پرسیدم نگفت

در میان این همه سین

ساز ناکوک از کجا آورده است