من که رفتم

من که رفتم تو فقط پاک بکن میزم را
سرد وخاموش بکن شعله ناچیزم را
قلب پر مهردلم را به تو کی بفروشم
باد اگر هم ببرد نغمه ی دهلیزم را
خوبی ی دست تو را حس نکنم تا فردا
تا پمادی نزنی قلب پر از جیزم را
کوه پر برف شدم روی زمین می افتد
هرکسی لمس کند گردنه ی لیزم را
واقعا پر نشود از غزل غم دفتر
تا تکانی ندهم جان غزل بیزم را
ای که بر بام افق بوم به دستت داری
زرد وبی برگ مکش کلبه ی پاییزم را