نشاط می آری و ثبــــــــــــات می آری
زکـوی وحشت قاف آب حیات می آری
بـــرقص تــــــا بنوازم به ساز شیوه تو
که چون مستی بیش با حرکات می آری
در خنده تــــــــــــو جهانی را دیده ام
آنچه که بخواهم آنی را دیـــــــــده ام
بگرفته جمال تــــــــــــو همه ارکانم
من جان ندارم جانی را دیــــــــــده ام
تـــــــــا باتو بودنم سر آغاز گرفتا
تــا از تو صحبتی و کلامی بشنفتا
چشمم ز خوشهالی شبی هم نخفتا
واز بودن تو غنچه عمرم بشگفتا
ای زرورق سفید جلا ده بـــــــــــــه دلم
یک تیر از عشق و مبتلا ده بـــــه دلم
عطرت همه پخش تن چو عطرینه بساز
آراسته کن خودت بـــلا ده بـــــــــه دلم
نگینه خــــوب و گل صد هــــــــا چمنی
زیبـــــــــــای جهان و عطر صد انجمنی
سرخـی لب خود زدی و ابرو کدی کش
پـــــــــوشیدی براق بوط و زرد پیرهنی
نشستن پـــــــــــــالوی هم مزه میته
زنــدگی بـــــــــــــدون غم مزه میته
و در جــایی که گرمی بـــــاشد آنجا
کمی بـــــــــــــــاران نم نم مزه میته
HN
تنها آخری دوبیتی زیبایی بود