مُرده‌یِ بی‌مَزار

درود گرامی
غزلی بسیار زیبا و دلنشین بود

گاه بیا، سَری بِزَن
مُرده‌یِ بی‌مَزار را


درود برادربزرگوارم
قطعه ای ساده وروان ودلنشین بود
که انگارقالب را سهوی آزاد زدید
البته کمی نامرتب بود چون قالب را اشتباهی زدید مخاطب درنگاه اول کمی سردرگم میشه که من براتون درست کردمش بااجازه تون تامخاطب بهتربتونه بخونه
موفق باشید


بی تُ نِگاه میکُنَم این رَهِ ناتَمام را
گاه بیا، سَری بِزَن این دِلِ بیقَرار را
بی تُ به هَر بَهانه‌ای شُخم شَوَد خیالِ مَن
گاه بیا، تَشی بِزَن این شَبِ تیر و تار را
گاه بیا و حالِ این عاشِقِ خَسته را بِگیر
یاد بِکُن زِ خاطِرَت قِصِه‌یِ بی‌شُمار را
گَر دِلِ مَن رَها کُنی خَسته و مُرده میشَوَم
گاه بیا، سَری بِزَن مُرده‌یِ بی‌مَزار را

سلام برادر مهدیان
درود بر شما و سپاس از نوشته ی زیبایتان

خیلی زیبا بود....

ممنون بابت نظراتتون بزرگواران

شاعر گرامی
جناب مهدیان
با سپاس از خلق این اثر زیبا و دلنشین
دسمریزاد
سلام

درود استاد
قلمتان مانا